Güneş doğarken, bal arıları kovandan üç ila beş kilometrelik bir yarıçap üzerinde nektar için keşif yapmak için kovandan ayrılır. Bazıları bir önceki gün içinde bulunan nektar kaynaklarına geri döner. Diğer arılar, yeni kaynaklardan nektar toplamak için yeni alanları yemleyeceklerdir. Bal arılarının, bir insanınkinden 90 kat daha hassas bir koku hissine sahip oldukları bulunmuştur. Nektar tespit edildiğinde, bal arıları çiçeklerle nektarı hortumlarından (içi boş saman benzeri bir dil) çıkarmak için çiçeklere inerler. Nektar bal midesinde saklanır. Bir bal arısı midesini doldurmak için çok sayıda çiçeği ziyaret eder. Nektar için yiyecek arama yaparken, bal arıları kaçınılmaz olarak çiçek organlarındaki polen taneleri ile temas eder. Bunu yaparken, bal arıları çiçekleri tozlaşmaya yardımcı olur. Bal arılarının gövdesi, çiçeklerden nektar toplamaya ve çiçekleri tozlaşmaya kadar çiçek açtıklarında polen taneleri ile kaplıdır. Polen taneleri, kovanın kuluçka odasındaki larvalar için değerli mineral ve protein gıdaları sağlar. Bal arıları, polen tanelerini arka bacaklara zekice paketler. Nektar ve polen taneleri yüklendiğinde, bal arıları kovanlarına geri döner.
Kovana ulaştıktan sonra bal arıları kolonilerine lütuf verir. Kuluçkaları beslemek için polenler atılır ve depolanır. Bal arılarının midesinde depolanan nektar dilden dile diğer bal arılarına aktarılır. Nektarın bal arılarının midesine her aktarılışında veya depolanmasında, nektara enzimler eklenir. Eklenen enzimler, balın gıda değerini arttırmaya yardımcı olur. Bal arıları nektarın bir kısmını kendi ihtiyaçları için tüketir, geri kalanı da koloninin gelecekteki ihtiyaçları için bal tarakında saklanır. Nektar kaynağı, yönü ve mesafesi hakkında bilgi, diğer işçi arılarla paylaşılır, böylece daha fazla işçi arısı, önceki zaman ve çaba harcamadan nektarı nerede bulacağını bilir. Bir kez bilgi ile donanmış, bal arıları nektar kaynağını dahili ve kişisel bir GPS tarafından yönlendirilmiş gibi kesin bir hassasiyetle yakınlaştırabilirler. Ne harika!
Bir sonraki adım, nektarın petek içinde depolanacak basit şekerlere ayrılmasıdır. Bu aşamada nektarın nem içeriği çok yüksektir ve fermantasyon gerçekleşebilir. Nektarı korumak için, işçi arılar, fermantasyonun gerçekleşmemesi için nemi kabul edilebilir bir seviyeye buharlaştırmak için kanatlarını kuvvetli bir şekilde fanlamak için kullanırlar. Petek tasarımı ve arıların kanatlarının sürekli havalandırılması, tatlı bir sıvı oluşturarak buharlaşmaya neden olur. Bu sıvı artık baldır ve gelecekte kullanılmak üzere güvenli bir şekilde saklanabilir ve kapatılabilir. Kapaklı balın ‘olgun’ olduğu söylenir ve bal sevenler için çıkarılabilir ve pazarlanabilir. İhtiyatlı bir arıcı, bal arılarının nektar kıtlığı dönemlerinde kullanabilmeleri için kovanda yeterli bal bırakacaktır.